Denk eens aan een krokodil.

Stel je voor dat er een krokodil stap voor stap, grote bek met tanden staat wijd open, naar je toe komt.
Welk gevoel krijg je erbij? Voel je ontzag?
Blijf je liever op een afstand? Kriebelt er angst of nog erger en je wil in paniek wegrennen.

Vervelend nieuws

Ik heb vervelend nieuws voor je. In ons brein huist ook een krokodil of in ieder geval z\’n brein.
Dit zogenaamde reptielenbrein dicteert bijna alles. Het zorgt dat we bang zijn voor iedere verandering.
De krokodil ademt, vreet, vrijt en loopt altijd dezelfde veilige paadjes. Wat verwacht een reptiel meer van het leven? Niets toch.

Vroeger

Vroeger heel vroeger was dat wel handig. Toen we net de oceaan uit kropen moesten we alles verkennen. Paden en wegen zoeken die zo veilig mogelijk waren.
Één verkeerd paadje en hap slik weg was je. Want er was altijd wel zo\’n dino in de buurt. Je keek dus wel uit voordat je de verkeerde afslag nam.
Tegenwoordig zijn we doorontwikkeld. Behalve een krokodil hebben we ook een paard en een mens toegevoegd.

Die krokodil

De kroko zorgt ervoor dat je steeds de veilige paadjes kiest.
Dit kun je letterlijk nemen.
Hersencellen in ons brein vormen paadjes. Er is een paadje voor \’hoe poets ik m\’n tanden\’, een voor \’hoe fiets ik\’ of voor de kortste weg naar de supermarkt.
Hoe vaker je over een paadje loopt hoe dieper dat paadje ingesleten raakt.
Zonder deze ingesleten paadjes ziet je dag er heel anders uit. Zo zou je bijvoorbeeld iedere dag opnieuw moeten leren tandenpoetsen.

Het paard.

Denk eens aan een paard. Bles komt naar je toe.
Wat voel je? Misschien doe je een stap terug.
Even aftasten. Wat wil dit vriendelijke dier?

Vriendelijk kijkt hij je aan. Bedelt misschien om een suikerklontje. Klinkt je stem vriendelijk dan laat hij zich aaien en hij doet een stapje terug als je een beetje bang bent.
Paard vertrouwt er op dat jij wel weet wat je wilt. Hij denkt niet verder dan de dichtstbijzijnde groene graspol.

Dit dier, althans z’n brein, zit ook onder ons schedeldak, al 50 miljoen jaar.
Het staat op de krokodil. Dat maakt het wat minder gemakkelijk voor hem. Als het paard jou wil volgen, een andere weg kiest, hapt de krokodil toe.
“Niks ervan. Jij blijft het oude paadje volgen.”

De krokodil een trap verkopen

Pas als het paard terug trapt naar de krokodil omdat hij niet meer in het oude paadje past, zal er in de hersenen langzaam maar zeker een nieuw pad ontstaan.
Je neemt een andere weg naar de supermarkt, de fiets wordt de mountainbike en je neemt een elektrische tandenborstel. Het leven wordt aangenamer.

Burn-out of passie

Er zijn 2 redenen voor het paard om de krokodil de bek te snoeren dus een ander paadje te volgen.
Of het oude pad doet veel pijn. Een mooie term is dan burn-out.
Of het paard wil heel graag. naar een andere wei waar het gras groener is.
Iedere keer opnieuw pakt hij het pad naar dit sappige gras totdat er een nieuw pad gevormd is. Dit noemen we passie.

Jij?

Goed het paard. Dat laat je natuurlijk niet loslopen, dat is getemd en jij berijdt het. Jij zegt wanneer het rechts of links af moet en jij bepaalt of het naar de groene wei mag.
Je stuurt hem wel of niet naar het pijnlijke paadje.
Jij? Dat is je menselijke brein.
Dit menselijke brein is één miljoen jaar geleden ontstaan. Het denkt, leert, praat en wil de baas zijn.

Mens, paard, krokodil en gevoelens

Wat heeft ons brein met onze gevoelens te maken?

Door het paard onze wil op te leggen kan het in moeilijkheden komen want er is en blijft een krokodil. De krokodil wil enkel overleven. Het paard wil leven en doet dat onder leiding van jou.
Tja jij blijkt ook bang voor de krokodil, een ander paadje volgen is niet gemakkelijk.

Denken ja, maar doen

Je kunt bedenken dat je heel graag iets wilt en het paard vragen je daar naar toe te brengen.
Het paard kan dit leuk vinden en zich niets aantrekken van dat beest met die grote bek. Dan voel je plezier.
Het kan steigeren omdat de krokodil niet meewerkt. Dan voel je je boos.
Het kan de weg kwijt zijn. Dan voel je twijfel of angst.
Het gras kan minder lekker zijn voor het paard. Dan voel je afschuw.
Het paard kan ook een prachtige wei tegenkomen. Je kunt dan naast blijdschap verbazing voelen.

Samengevat

Ons brein bestaat uit een reptielenbrein, een zoogdieren brein en een menselijk brein. Het reptielenbrein is 200 miljoen jaar geleden gevormd. Het zoogdieren brein is 50 miljoen jaar oud en het menselijk brein is het jongste. Het bestaat 1 miljoen jaar.
Het menselijke brein neemt de leiding. Het zoogdieren brein bepaalt het gevoel dat erbij hoort. Als het gevoel veilig is kun je veranderen. Het reptielenbrein zal de verandering moeten accepteren, anders voel je angst of boosheid en val je terug in oude patronen.