Bovenstaande zin spreken mijn man en ik regelmatig naar elkaar uit. Het is een logisch gegeven, je kunt er niet aan ontkomen.
Zittend in onze caravan in Zuid Frankrijk ben ik me meer dan eens bewust van deze uitspraak. Terwijl het in Nederland regent, schijnt hier het zonnetje en genieten we van de rust en vrijheid. Voor huis en haard wordt gezorgd door goede vrienden.
Het is wennen om op een half volle camping te staan. Kwetteren hier in augustus nog volop de kinderstemmen is het nu genieten van de stilte. Aan sommige veranderingen wen je snel bij andere sta je langer stil, zoals bij de eerste schooldag in 35 jaar die zonder mij begonnen is.
De laatste weken werd volop aangekondigd dat de scholen weer zouden beginnen. Je kunt dus niet zeggen dat ik verrast was toen ik de laatste maandag van augustus, met de auto door hordes fietsende kinderen door moest laveren. De spanning van een nieuw schooljaar maakt de fietsertjes extra enthousiast. Het werkt aanstekelijk en ik herkende het gevoel van ‘de eerste schooldag’ bij mijzelf. Op dat moment realiseerde ik mij: “Dit is het eerste schooljaar in 35 jaar dat zonder mij begint.” Aan het gevoel van weemoed schonk ik geen aandacht, lettend op uitwijkende fietsers.
Later die dag vertelde ik dit aan een goede vriendin. Haar reactie was: “Voor het eerst in 35 jaar begint een schooljaar zonder jou. En Marleen, wat doet dat met je?”
Ik keek haar aan en ineens was daar het gevoel van weemoed weer, alleen veel heftiger. Hoewel ik al sinds 1 januari niet meer aan een school verbonden ben, was daar nu de gedachte ”Nu is het echt, nu hoor ik er niet meer bij”. Verdriet over wat niet meer was, overviel me.
Met mijn verstand wist ik het wel….. het enige constante in het leven is de verandering. Al vóór mijn afscheid wist ik met welke leuke dingen ik de vrijgekomen tijd zou gaan opvullen. Dat doe ik nog steeds en daar geniet ik van. Ik had de tijd ingevuld maar heb niet stil gestaan hoe het loslaten van iets wat mij zo vertrouwd was mij had ‘ingevuld’. Gevuld met emoties zoals verdriet om wat niet meer is, gedachten als “wat nu?”. Ofwel ik was vergeten te rouwen.
Wat wij met ons hoofd weten heeft ook een plekje in ons gevoel nodig. Daar mag je bij stilstaan, dat mag je bewust voelen. Doe je dat niet dan haalt het je op een gegeven moment in.
Het advies van mijn vriendin was “laat de tijd die vrijkomt omdat je niet meer aan een school verbonden bent vrij, plan daar niets en ervaar dat”.
De komende weken laat ik al die activiteiten die de vrijgekomen tijd opvulden, even voor wat het is. Ik sta op en zie op de dag zelf wel wat ik met mijn tijd doe.
En jij?
Gaan jouw kinderen dit schooljaar naar een andere school? Dan betekent dat een verandering voor je kind maar zeker ook voor jou. Je mag je kind loslaten, het wil meer op eigen benen staan. Wat doe je met de tijd die je niet meer aan de zorg voor je kind hoeft te besteden? Is deze al opgevuld? Heb je de tijd genomen om bewust te voelen wat het loslaten met je doet?
Is er onlangs, gewild of ongewild, iets veranderd in je leven, sta er dan bij stil. Door het gevoel even te ervaren ontstaat er ruimte voor een nieuwe stap. Op die manier houd je de regie over je leven.
Elke belangrijke verandering in het leven begint met stilstaan bij dat “wat niet meer is” voordat iets nieuws echt zijn plaatsje kan innemen.
Al jaren is mijn motto: Ik houd van mijn werk en ik houd van vakantie. Ik werk met vakantiegevoel. Beter in de praktijk brengen van dit motto dan op dit moment, schrijvend aan dit blog vanuit de camping in Frankrijk kan ik niet. Dit is flow !! Nu heb ik een anker voor momenten waarop het minder gaat.
Hoe ga jij om met veranderingen in je leven? Welke gedachten komen er bij je op én welke emoties. Durf je ze te voelen? Ga je over tot de orde van de dag of …. neem je even afstand en geef je het de ruimte.
Een steentje dat je ondersteunt bij verandering is de granaat, peridoot of toermalijn.
Als ik je kan helpen met ruimte creëren voor iets nieuws in je leven, dan nodig ik je uit om een afspraak te maken. Het eerste gesprek van 1/2 uur is gratis.