“Gelukkig is het dicht” denk ik. Ik schoot behoorlijk in de stress toen ik de gordijnen naar buiten zag wapperen.
Ik sta in de tuin en kijk naar twee grenenhouten planken. Ze vervangen de zolderramen. Dudley nam ze mee. Ze belandden met een knal op het plat dak en strooiden scherven in het rond. Gelukkig was er toen niemand in de buurt.
PLANKIE ERVOOR
Donderdagochtend, na Dudley belt Willem Lief uit bed. Hij is timmerman en komt even de rotte latjes vervangen.
Ik zie Willem pas als hij met de twee grote planken de kamer binnenstapt. “Hoezo latjes? “, vraag ik.
Voorzichtig vertelt Lief over de ravage op zolder. “Even een plankie ervoor” zegt Willem en ik loop voor hem de trap op naar zolder. Zo, met een boor in de hand, potlood achter het oor, straalt hij vertrouwen uit.
EVEN KNIPPEREN
Willem, vierkant brilletje boven een sik, grijze paardenstaart onder een rood petje, geniet van zijn koffie. : “Ik sta om 5 uur naast mijn bed en rij ’s avonds om 9 uur m’n oprit op. Eerst even met de lampen knipperen naar mijn buurvrouw van 93 en zij knippert terug. Zo houwen we contact ” Zijn hand trekt ondertussen aan een denkbeeldig koord. De buurvrouw stapt regelmatig bij hem in zijn cabrio. “Leuk toch voor zo’n oud mensie.”
CENTJES GENOEG
Willem gaat 3 keer per week uit eten want “Ik verdien genoeg centjes” zegt hij stralend.
In het weekend werkt hij niet voor de baas. Weekenden zijn voor zijn andere klantjes én voor de motoren, zijn hobby. De ‘andere Willem’ is van het zelfde jaar als hij en by the way “aan Maxima is ook niks meer aan en dat was zo’n vlotte meid. ”
DAT TREK IK NIET MEER
Ineens hoor ik een andere emotie, een trilling in zijn stem. Hij staart naar de tuin. In een zucht noemt hij zijn laatste vriendin: “Ze was op weg naar haar derde burn-out in 10 jaar… en dat trek ik niet meer… De meidjes, haar dochters, ja die mis ik.” En dan: “Ik ga weer aan het werk”.
Weg is Willem. De latjes zijn aan de beurt.
OORVERDOVENDE STILTE
Lief en ik kijken elkaar aan. Onze oren toeteren. In de oorverdovende stilte die Willem achterlaat kwettert onze parkiet.
Lief zucht en doet even zijn ogen dicht. Ik denk: “Wat zijn er veel woorden nodig om de stilte in jezelf te vermijden.”
EEN SPELLETJE
De stilte in mezelf vermijden herken ik wel. Ik doe dat met spelletjes. Er komt echter altijd bewust een moment dat ik die stilte in ga om te voelen wat gevoeld mag worden. In dezelfde stilte liggen antwoorden en vind ik kracht.
EINDELIJK RUST
Herken jij de Willem in jezelf? Zijn het bij jou ook spelletje of onafgebroken scrollen op je telefoon?
Wil jij verbinding in de stilte met jezelf en eindelijk rust in je lijf.
HELPEN VINDEN
Ondertussen mag ik me een expert noemen in het helpen vinden van rust in je lijf. Zodat voel jij je opgewekter voelt.
Ontdek stilte en rust in jezelf.