In gedachten stap ik bij pap over de drempel. Het is carnaval. Uit de radio klinken Limburgse carnavalsliedjes. Pap neuriet en zingt mee. Hij staat zelfs een beetje te ‘schaukelen’ op de melodie van ‘Venlo städje van lol en plezeer’. Op tafel ligt het album van De Boérebroélof. Vanaf de foto\’s kijken ons lachende gezichten zonder masker aan.
Carnaval was hét feestje van Pap en Mam. Ze hebben het ons met de paplepel ingegeven.
Gordijnen, bolhoed en kant
Maanden wordt er toegeleefd naar het hoogtepunt van het jaar: De Boérebroélof van de Venlose Vastelaovend. Mam zit achter de naaimachine, verft lange jurken zwart en versiert grote hoeden met gordijnen en kant. Soms pakt de zwarte verf niet. Dat levert even stress op. De gekoesterde bolhoed en het zwarte pak worden uit de mottenballen gehaald voor Pap.
Naar de broélofsoptoch
Op het veldje in de wijk verzamelt de hele buurt. Iedereen is in ‘vol ornaat’, in zwarte jurk of pak, blauwe kiel (‘de arme tak’), op het hoofd een pet, bol- of grote witte hoed. Aan mams arm hangt de grote mand met stukjes kaas en plakjes worst.
In optocht, zingend, gaat het naar het plein in het centrum. Daar sluiten we aan bij de broélofsoptoch die door het ‘städje van lol en plezeer’ trekt, op weg naar het stadhuis waar bruid en bruidegom elkaar het jawoord geven.
Alleen plezeer
Uit de luidsprekers schallen Venlose carnavalskrakers. Zingend, lachend en schaukelend verplaatst de stoet zich door de straten. Wie wil steekt zijn hand uit voor een blokkie of plakkie.
In deze hele stoet is geen masker te vinden. Monden lachen, ogen stralen. Iedere vorm van zorgen of stress glijdt van je schouders. Er is alleen plezeer. Zelfs de herinnering hieraan, jaren later laat Pap (en mij) genieten.
Geen masker te zien
Carnaval 2024 is de ‘boerenbroélof’ een warme herinnering.
In ons dorp puilen de cafés uit. Geen optocht, wel een versierde markt. Een beat dreunt keihard door de wijk.
Er is één overeenkomst met de ‘boerenbroelof’: er is geen masker te zien. We hoeven geen mondmasker meer voor. Geen beslagen brillen meer en starende ogen boven een onzichtbare mond.
Wat doe jij na de carnaval, nu de ‘beklap ’afgeschaft is? Achter welk mombakkes ga jij je verschuilen? Wordt het de bevroren glimlach? Wordt het ‘ja zeggen als je nee bedoelt’? Alles voor ‘als ze me maar aardig vinden’?
Zonder schuldgevoel kiezen
Is het tijd om je niet meer te verstoppen en zonder schuldgevoel te kiezen voor jezelf? Hoe je dat doet? Hier lees je er meer over.
Het kunstje van de aap, ofwel geen appeltaart…