Wat wil ik met de rest van mijn leven?

En mag ik daar yoghurt bij?

Op zoek naar een schuifmaat in die laatjes waarin mijn verleden verzameld ligt, kwam ik brieven tegen. Brieven en kaarten die ik, 38 jaar geleden aan mezelf geschreven heb.
Melancholische brieven van een jonge vrouw op zoek naar liefde in haar leven.
Twijfel spreekt eruit.

En daar, tussen de regels door, die ene vraag: Wat wil ik eigenlijk met mijn leven? Of zoals de Liefde in mijn leven het uitdrukt… Is yoghurt nu om te eten of om te drinken? (Ja, dat is dezelfde vraag. Alleen wat praktischer.)

Wat moet ik nou?

Een brief begint met “het is vandaag een pet dag” en eindigt met Leve het Leven. Ook staat er ‘wat moet ik nou?’
Ik betrap me erop dat dezelfde vragen en emoties nog steeds een belangrijke rol in mijn leven spelen.
Alleen… ik heb ondertussen geleerd dat ‘wat moet ik nou?’ eigenlijk betekent: ‘wat wil ik nou?’
Dat scheelt alweer een hoop stress. Ik voel me ook vrolijk vanuit het feest der herkenning. Een soort van ‘ja dit ben ik’. Dit is duidelijk, dit geeft houvast.

Antwoorden komen. Als je bereid bent te luisteren

Melancholie ken ik nog steeds. Ik heb geleerd dit te accepteren.
Melancholie is de oorzaak van ‘wat moet ik nou?’.

Wat ik 38 jaar later wel weet is dat de antwoorden vanzelf komen als je bereid bent om te luisteren. Afstemmen, vertrouwen op wat ik noem het universum.
Antwoorden liggen in jezelf als je de tijd neemt om te ontdekken wie je bent.
Of zoals Paul Liekens het omschrijft: Mens ken jezelf! En ja, dat betekent soms: laatjes opentrekken.
Brieven lezen. Lachen om je jonge zelf. En beseffen dat die jonge vrouw eigenlijk best wijs was.

Jij kiest. Echt waar

Ondertussen weet ik dat er drinkyoghurt en eetyoghurt naast elkaar bestaan. Je kiest zelf welke je neemt. Je past je keuze heel praktisch aan, aan de omstandigheden waaronder het gegeten wordt.
En zo werkt het met de rest van je leven ook. Wat wil ik met de rest van mijn leven? Dát is de vraag die ertoe doet. Niet: wat moet ik? Niet: wat verwacht die ander van me? Maar: wat wil ík?

De beste raadgever ben jezelf

Vind je de omstandigheden moeilijk of onoverzichtelijk?
De beste raadgever ligt dan in jezelf. In de jongere vrouw die je vroeger was.
Of in de wijze oudere van nu.
Het antwoord komt via oude brieven of meditatie, het maakt niet uit. Als je maar bereid bent om stil te staan. Om te voelen. Om te kiezen.

Het zijn niet de omstandigheden die je leven bepalen maar hoe je er mee omgaat

Het Leven maak jezelf.
Het zijn niet de omstandigheden die je leven bepalen maar hoe je ermee omgaat.

Wat ik als jonge vrouw deed, deed ik voor de vrouw die ik nu ben.
De kern is hetzelfde, wikken en wegen doe ik nog steeds.
De antwoorden die in de loop der jaren op mijn pad zijn gekomen heb ik geschift.
Sommigen niet zo zinvol, anderen heel waardevol.

Ze hebben geleid tot de flow die ik nu ervaar. Flow betekent dat je doet wat je wilt. Je denken staat ten dienste van je willen én je voelt je geweldig erbij.

Herken jij ook die melancholie? En die vraag?

Jij trekt een la open en je komt een voorwerp tegen en weg ben je met je aandacht, terug naar dát moment waar dát ding bij hoort.
Vraag je je af waarom je het hebt bewaard, dan kan het weg.

Anders is het als je merkt dat je weer blij of zelfs verliefd wordt.
Wat doe je dan? Schuif je de la dicht en ga je door met wat je deed?
Of sta je stil bij het gevoel dat dit voorwerp oproept?

In ieder geval geldt dat elke beslissing die je nu neemt, die neem je voor de persoon die je morgen bent. Je kunt nu beslissen om morgen een plezieriger leven te hebben en flow te ervaren.

Wat wil jij met de rest van je leven?

Die vraag… Hij blijft hangen.

En dat is goed. Want zolang je die vraag stelt, ben je bezig met leven. Met kiezen. Met voelen wat bij je past.

😃Wil jij flow in je leven ervaren?

😃Weten welke antwoorden voor jou nu de juiste zijn?

Ik help je graag. Klik hier voor een vrijblijvende afspraak.

Marlene ‘yoghurt etende én drinkende’ Hanssen Neem dan contact op met mij.